بسم رب الحسین(ع)

و چه خدایی است خدای امام حسین(ع)

دلتنگی بد دردیه

اونوقته که هر مطلب یا شعری که راجع بهش میشنوی انگار که حرف دل خودته...

اینجا ... این وبلاگ دفترچه یادداشت منه... دل منم تنگ کربلاست ... دلتنگ اربابم و علمدارش ... دلتنگ کاظمین و سامرایی که هر چقدر سعی کردم تو حرم امام رضا به خودم بقبولونم که اینجا تو ایران امام رضا(ع)غریبه نتونستم

پنچ ماه پیش سامرا ....

میدونید کربلا که میری مردن داره ... وقتی زنده بر میگردی از صد بار مردن سخت تره دلتنگی و دلداگی برای کسی که ازش زندگیتو گرفتی

وقتی میای آرزو میکنی که کاش همونجا مرده بودی و مونده بودی انگار نه انگار که وجود داشتی

با همه ی این اوصاف همه شعرها و مطالبی که گذاشتم یا حرف دلم بوده یا با دل تنگم بازی کرده

از حضور همه کسایی که دفترچه یادداشت من رو قابل میدونن و میان و نظر میذارن ممنونم

آرزو میکنم کربلا رو اونطور که باید درکش کنید...

این پست رو هم گذاشتم که بگم این اشعار از خودم نیست ... شعرهاییه که با خوندنشون تا کربلا پرواز کردم و تو دفترچه یادداشت نوشتمشون

دعا کنید برای دل تنگم

چند تا از نظرات پرسیده بودن که خودم شاعر هستم یا نه وظیفه دونستم که تو یه پست جواب بدم به این عزیزان

یا علی

التماس دعای فرج